فروش مواد ضد خوردگی (Anti-Corrosion)

کروژن اینهیبیتور چیست؟ کروژن اینهیبیتور (Corrosion Inhibitor) یا آنتی کروژن همان ماده ضد خوردگی است که به عنوان مواد افزودنی مایع به سیالات و به جهت ایجاد لایه محافظتی و پوشش مقاوم به خوردگی استفاده می شود. این لایه های مقاوم ایجاد شده بر روی سطح فلزات از آنها در برابر عوامل تخریبی همچون رطوبت، اکسیداسیون و همچنین مجاورت با انواع مواد شیمیایی در صنایع مختلف محافظت می کند. لازم به ذکر است عملکرد مواد ضد خوردگی فلزات بدین ترتیب است که پوشش محافظ ایجاد شده اغلب خود یک لایه غیر فعال بوده و از دسترسی مواد خورنده به فلز جلوگیری می کند. از مزایای پوشش های محافظ در برابر خوردگی می توان به افزایش طول عمر تجهیزات فلزی در تاسیسات گوناگون برودتی و حرارتی، پالایشگاه ها، برج های خنک کننده و بویلرها و غیره اشاره کرد. مواد ضد خوردگی با ایجاد یک سد از تماس ترکیبات خورنده با سطح فلز جلوگیری می کنند.

بازدارنده خوردگی به صورت افزودنی برای تولید ضد یخ و روغن های حل شونده استفاده می شود.

انواع بازدارنده خوردگی

مواد ضد خوردگی به صورت زیر دسته بندی می شوند:

• بازدارنده های کاتیونی و آنیونی
• بازدارنده های خوردگی پایه آلی، پایه معدنی و پایه هیبریدی
• بازدارنده های فیلمی و غیر فیلمی

بازدارنده های خوردگی با وزن مولکولی پایین تنش سطحی آب را تغییر می دهند. در واقع این گروه نقش عامل فعال سطح را به عهده دارند، از این جهت که آنها لایه ای محافظ بر سطح فلز تشکیل می دهند. به عنوان مثال آمین ها با ایجاد یک پوشش محافظ در سطح فولاد مانع خوردگی آن شده و به عنوان یک عامل ضد خوردگی آندی عمل می کنند. بازدارنده های خوردگی پلیمری، مشابه بازدارنده های خوردگی با وزن مولکولی پایین عمل می کنند. بازدارنده های خوردگی پلیمری فیلمی با پوشش های پلیمری (که اثر متقابلی با سطح قبل از تشکیل فیلم خشک دارند) متفاوت می باشند. بازدارنده های خوردگی پلیمری ممکن است که لایه ای مانع در برابر اکسیژن و آب تشکیل ندهد، اما در مقابل، پتانسیل خوردگی فلز را تغییر می دهند.

مهارکننده خوردگی، ماده شیمیایی است که زمانی که با غلظت های اندک به محیط افزوده می گردد، به طور موثری نرخ خوردگی را کاهش می دهد. در صورتی که عملکرد یک بازدارنده یا مهارگر خورندگی هم به روش آندی و هم به روش کاتدی باشد، بازدارنده مختلط نامگذاری می شود.

خوردگی چیست؟

بر اساس استاندارد ISO8044 خوردگی فرآیندی طبیعی است که از واکنش فیزیکی-شیمیایی میان فلز و محیط اطراف آن ایجاد می گردد که معمولا دارای طبیعت الکتروشیمیایی بوده و نتیجه آن تغییر در خواص فلز می باشد. تغییرات خواص فلز ممکن است منجر به از دست رفتن توانایی عملکرد فلز، محیط یا سیستمی شود که این دو، قسمتی از آن را تشکیل می دهند. در واقع طی این فرآیند، فلز تصفیه شده به شکل پایدار شیمیایی آن شبیه به اکسید، هیدروکسید یا سولفید تبدیل می شود. خوردگی در انواع فلزات امکان پذیر می باشد. بعضی، شبیه به آهن خالص، به سرعت خورده می شوند اما فولاد ضدزنگ (ترکیبی از آهن و دیگر آلیاژها) کمتر دچار خوردگی می شود بنابراین این دسته از مواد در صنایع بیشتر مورد توجه قرار می گیرند.

عوامل موثر در اثربخشی یک بازدارنده خوردگی

• ترکیب سیال مورد نظر
• مقدار آب و میزان سختی و املاح موجود در آب
• فلو یا جریان سیال
• ماهیت ضد خورنده
• نوع فلز
• شرایط دمایی
• pH

ممکن است برای شما سوال پیش بیاید که ماهیت مواد ضد خوردگی فلزات به چه عواملی بستگی دارد؟ در پاسخ به این سوال، چند نمونه از انواع بازدارنده خوردگی و مکانیسم عملکرد آنها را نیز معرفی خواهیم کرد. باید گفت ماهیت مواد ضد خوردگی فلزات وابسته به مواد محافظت شده معمولا از جنس اشیا فلزی و عامل های خورنده ای می باشد که باید خنثی شوند. همچنین عامل دمایی یکی دیگر از شرایط تاثیرگذار در عملکرد صحیح مواد ضد خوردگی است. عوامل خورنده اغلب شامل ترکیبات اکسیژن، سولفید هیدروژن و دی اکسید کربن هستند. برای مثال اکسیژن به واسطه عامل بازدارنده کاهشی همچون آمین ها و هیدرازین ها حذف می شود. واکنش این فرآیند در زیر نشان داده شده است:

O₂ + N₂H₄ → 2 H₂O + N₂

همان طور که می بینید هیدرازین اکسیژن را که یک عامل خورنده رایج است، به آب تبدیل و تاثیر خوردگی اش را خنثی می کند. از دیگر عوامل بازدارنده خوردگی توسط اکسیژن می توان به هگزامین، فنیلن دی آمین و دی متیل اتانول آمین و مشتقات آنها اشاره کرد. همچنین گاها از آنتی اکسیدان هایی مثل سولفیت و اسید آسکوربیک نیز استفاده می شود. مکانیسم عملکرد بعضی از بازدارنده های خوردگی به این صورت است که با جذب شیمیایی، یک لایه غیر فعال کننده روی سطح ایجاد کرده و مانع خوردگی می شوند. یک نمونه از این فرآیند، می توان به تشکیل یک لایه از پلیمر بنزوتریازول بر روی سطح فلز و ممانعت از خوردگی آن اشاره کرد.

تقسیم بندی خوردگی بر اساس محیط های خورنده

خوردگی را به روش های مختلف طبقه بندی می کنند. در یک طبقه بندی بر اساس محیط های خورنده، خوردگی به دو گروه خوردگی تر یا خوردگی در دمای پایین و خوردگی خشک یا خوردگی در دمای بالا تقسیم می گردد.

• خوردگی تر یا خوردگی در دمای پایین

اغلب حدود 90% خوردگی ها در محیط خورنده تر یا اصطلاحا در دماهای پایین رخ می دهند و مکانیسم خوردگی معمولا الکترو شیمیایی است. محصولات عمده خوردگی به صورت اکسید، سولفات، و فسفات فلزات می باشند.

• خوردگی خشک یا خوردگی در دمای بالا

این دسته از خوردگی ها که معمولا در محیط های خشک با درجه حرارت های بالاتر از 200 درجه سانتی گراد رخ می دهند، رواج کمتری دارند که معمولا با واکنش شیمیایی همراه می باشند و محصولات عمده خوردگی در آنها به صورت اکسید و یا سولفید فلزات می باشد. از جمله این خوردگی ها، می توان به خوردگی فولاد توسط گازهای کوره اشاره کرد.

انواع خوردگی ها

• خوردگی یکنواخت یا سرتاسری
• خوردگی شیمیایی یا موضعی
• خوردگی شیاری
• حفره دار شدن
• خوردگی بین دانه ای
• جدایش انتخابی
• خوردگی سایشی
• خوردگی توام با تنش
• خوردگی بیولوژیکی

محیط های خورنده

کلیه محیط ها خورنده می باشد ولی شدت و ضعف آنها متفاوت است. انواع محیط های مهم در خورندگی عبارتند از: هوا، رطوبت، آب های تازه و طبیعی و مقطر، آب های حاوی املاح معدنی، آب های نمک دار و یا شور، اتمسفرهای روستایی، شهری و صنعتی، بخار و گازهایی مانند کلر، آمونیاک، سولفور نیتروژن، دی اکسید گوگرد، و دیگر گازهای سوختنی، اسیدهای آلی و معدنی، محیط های قلیایی، خاک ها، حلال ها، روغن ها، مواد نفتی، انواع محصولات غذایی، و غیره

انواع خوردگی در محیط های آبی

• آب دریا

آب دریا حاوی 3.5 درصد نمک و تا حدودی نیز قلیایی (pH=8) می باشد. آب دریا اکترولیت خوبی است و شرایط مساعدی را برای انواع خوردگی (گالوانیکی، حفره ای و شیاری) فراهم می کند. خوردگی در آب دریا بستگی به مقدار اکسیژن، سرعت حرکت آب، درجه حرارت و اجزای بیولوژیکی موجود در آن دارد.

• آب های طبیعی و آشامیدنی

خوردگی فلزات در محیط های آبی به شدت تحت تاثیر شرایط آب (سختی آب، نمک های محلول، مواد آلی و میکرو ارگانیسم های موجود در آب) می باشد.

یکی از مهمترین پارامترهای تعیین کننده میزان خوردگی در محیط های آبی، pH یا میزان اسیدیته آب می باشد. الگوی خوردگی فلزات مختلف در محیط های آبی نسبت به تغییرات pH متفاوت است، به طوری که خوردگی فلزاتی مانند پلاتین و طلا کاملا مسقل از تغییرات اسیدیته آب است در حالی که فلزات بر پایه آهن، در pH های مختلف رفتار خوردگی کاملا متفاوتی دارند، به طوری که در pH کمتر از 4 سریعا دچار خوردگی می شوند، در pH بین 4 و 9 سرعت خوردگی آن کم و در اسیدیته ای معادل 12 به حداقل خوردگی و تقریبا پسیو می شود. ولی در pH های بیش از 12 با تشکیل یون هیپوفریت مجددا دچار خوردگی شدید می شود.

تأثیر میزان سختی آب ها بر روی خوردگی

آب های سخت حاوی مقادیر بالای املاح کلسیم و منیزیم هستند، از این رو با تشکیل رسوب کربنات کلسیم یا منیزیم بر روی سطوح فلزی به صورت یک لایه محافظ، به شدت از میزان خوردگی در این محیط های آبی کاسته می شود. برای آنکه این لایه محافظ حداکثر کارایی را در محافظت از فلز ایفا نماید، باید لایه ای کاملا یکنواخت و پیوسته به صورت لایه ای نازک و کاملا چسبنده روی سطح باشد، در غیر اینصورت می تواند به خودی خود سبب بروز خوردگی حفره ای شود. بدین منظور از مواد ضد خوردگی فلزات استفاده می شود.

تأثیر گازهای محلول در آب در خوردگی

از دیگر تاثیرات کروژن اینهیبیتور ها مواد ضد خوردگی فلزات جلوگیری از خوردگی توسط گازهای محلول در آب است. از گازهای محلول در آب، اکسیژن، دی اکسید کربن و سولفید هیدروژن از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. به طوری که دی اکسید کربن و سولفید هیدروژن با تشکیل اسید و به دنبال آن کاهش pH بر شدت خوردگی می افزایند. گاز نیتروژن موجود در آب به طور مستقیم در یک واکنش شیمیایی که منجر به خوردگی فلز می شوند شرکت نمی کند، اما با آزاد شدن حباب های این گاز، امکان خوردگی کاویتاسیون فراهم می شود.

روش های جلوگیری از خوردگی

به دلیل اهمیت جلوگیری از بروز خوردگی در صنایع مختلف، تا کنون انواع مواد ضد خورندگی و روش های متعددی از جمله استفاده از پوشش های لعابی و پلیمری و غیره، به کار گیری روش های حفاظت کاتدی، و استفاده از آلیاژهای مقاوم تر در برابر خوردگی، و غیره توسعه یافته اند. از میان روش های مذکور، استفاده از بازدارنده های شیمیایی به دلیل سهولت استفاده و بازده فوق العاده شان از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. این دسته از مواد خود با مکانیسم های مختلفی مانع از بروز خوردگی می شوند:

• با تشکیل لایه محافظ مانع از دسترسی سیال خورنده به سطح فلز می شوند.
• مهار کننده های که با ماده خورنده وارد واکنش شده و سرعت خوردگی را کاهش و یا فرآیند خوردگی را به طور کامل متوقف می سازند.

مهارکننده ها یا کروژن اینهیبیتور ها در واقع مواد شیمیایی هستند که با سطح فلز واکنش داده و باعث ایجاد سطحی محافظ بر لایه رویی فلز می گردد.

کاربرد مواد ضد خوردگی

کروژن اینهیبیتور یا ماده بازدارنده خوردگی در صنایع مختلف به کار می رود و بسیار کاربردی می باشد. از کاربردهای ماده ضد خوردگی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• در ترکیب با روان کننده ها به صورت اسپری
• در سیستم های تصفیه آب: استفاده از ارتوفسفات ها و افزودن آنها به آب جهت جلوگیری از شسته شدن و نفوذ سرب یا مس از لوله ها به داخل آب
• در دیگ های بخار یا بویلرها با استفاده از آمین های فرار به عنوان ضد خوردگی و کاهش دهنده تاثیرات اسید
• جلوگیری از خوردگی مس با استفاده از ماده ضد خوردگی بنزوتریازول
• به عنوان ماده افزودنی در صنعت رنگسازی و تولید رنگدانه هایی با خاصیت ضد خوردگی فسفات روی
• در پالایشگاه های نفت: عامل خورندگی سولفید هیدروژن به وسیله هوا و آمین ها به پلی سولفیدها تبدیل شده و به این طریق مانع خوردگی فولاد می شود.
• در صنعت سوخت و استفاده از موادی همچون دی تیوفسفات روی
• مواد ضد خوردگی بویلر و آب دیگ های بخار
• در ترکیب سیالات هیدرولیکی و روغن موتور
• در صنعت روانکاری و استفاده از دی تیوفسفات های روی به منظور رسوب دادن سولفید روی سطح
• استفاده در ضد عفونی کننده ها در مقابله با خوردگی میکروبی
• استفاده از کلرید بنزالکونیوم در صنعت میادین نفتی

برخی از مشتریان ما

مشتریان فامکو

فولاد آتیه خلیج فارس	کشتیرانی ایران

لیست قیمت مواد ضد خوردگی

کلیه قیمت ها بدون اطلاع قبلی قابل تغییر می باشد، لطفا جهت استعلام قیمت خرید با واحد فروش تماس حاصل نمایید.

تاریخ بروزرسانی: 1401/03/11