کائولن چیست؟

کائولن یک کانی معدنی است که واحد های سازنده آن کائولینیت ها هستند که کائولینیت یک سیلیکات آلومینیوم آبدار می باشد. کائولین را ابتدا چینی ها کشف کرده اند و کائولین در زبان چینی به معنی خط الراس می باشد که در واقع از تپه ای در جنوب شرقی چین گرفته شده است. این ماده معدنی از عنصر های سیلیسیم، آلومینیوم و اکسیژن و گروه هیدروکسیل (OH) تشکیل شده است.

ذرات این ماده به اندازه ای ریز هستند که باعث افزایش کیفیت تعلیق آن شده و توانایی آن را برای ترکیب شدن با دیگر مواد افزایش داده است. کائولن به رنگ سفید می باشد و همچنین دارای قابلیت براق شدن و انعکاس نور است که دلیل آن بالا بودن درجه روشنایی آن است.

انواع کائولن

در زیر به بیان انواع گرید کائولن می پردازیم:

رس توپی

این نوع از کائولن نوعی سنگ رسی است در ترکیب آن علاوه بر کائولن مقدار کمی کوارتز و کلریت نیز وجود دارد.

هالوزیت

این نوع از کائولن دارای مقدار بالایی از ناخالصی ها است.رس هالوزیت برای ساخت چینی ها و سرامیک های ظریف مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع از کائولن نیز خود از نظر تخلخل کامل انواع متفاوتی دارد.

دیکیت

بلور بزرگ کائولن که قطر آن بیشتر از 10 میکرون می باشد و بهتر از کائولینیت کتبلور شده است این نوع از کائولن از کلنی های فلزی تشکیل یافته است.

ست ناکریت

این نوع از کائولن نیز مانند دیکیت می باشد با این تفاوت که بافت های آن نامنظم تر است.

خواص فیزیکی و شیمیایی کائولن

این ماده دارای رنگ سفید و ساختار با کیفیت نرم است که به راحتی در آب حل می شود دارای خاصیت پلاستیسیته خوب و ویسکوزیته بالا می باشد. این ماده عایق خوب الکتریکی است در برابر تغییرات اسید و باز مقاوم است و اشتعال پذیر نیست دارای دمای ذوب 1750 درجه سانتیگراد می باشد. چسبندگی یکی دیگر از خواص فیزیکی این ماده معدنی است هر چه میزان چسبندگی این ماده بیشتر باشد درجه خلوص آن بیشتر خواهد بود.

روش استخراج کائولین

برای استخراج کائولن از معدن ابتدا سنگ معدنی را استخراج می کنند سپس با استفاده از دستگاه سنگ شکن سنگ معدن را خرد کرده و ان را همگن سازی می کنند در مرحله بعد این سنگ ها رابا آسیاب خرد می کنند سپس فرایند تغلیظ آن را انجام می دهند برای خالص سازی این ماده با روش های متفاوتی آن را فراوری می کنند که در پی آن کائولن در هر روش ویژگی های خاصی خواهد داشت.این نوع از استخراج فراوری خشک آن می باشد که این نوع از کائولن با کاربری در سرامیک ، رنگ و لاستیک می باشد.

فراوری تر یا شستشو با آب باعث می شود که ناخالصی های موجود در مایع رس دار جدا شوند که محصول حاصل از این فرایند به عنوان پر کننده و پوشش به کار می رود. در حالت های دیگری نیز می توان با استفاده از سانتریفیوژ، هیدرو سیلیکون و یا با استفاده از آب به صورت ممتد خالص سازی کائولین را بیشتر کرد در بهترین حالت مرغوب ترین کائولین های دنیا هم دارای ناخالصی هستند.

چه کائولن مناسب است؟

درصد آلومینیوم اکسید آن باید بیشتر از 30 درصد باشد.میزان اکسید های آهن در آن نباید بیشتر از 1 درصد باشد.میزان اکسید تیتانیوم آن باید کم تر از 2 درصد باشد. اکسیدهای قلیایی آن نباید بیشتر از 2 درصد باشند. بیشترین میزان کلسیم اکسید 2درصد و منیزیم اکسید 3 درصد باشد. دیرگدازی آن باید در حدود 1700 درجه سانتیگراد باشد. همچنین مدل گسیختگی آن باید از 10 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع بیشتر باشد.هرچه میزان کائولینیت نسبت به سایر کانی ها در آن بیشتر باشد مرغوبیت کائولین هم بیشتر خواهد بود.

کاربرد های کائولن

• استفاده از کائولین ابتدا برای صنعت تولید کاغذ بوده است این ماده به عنوان یک پوشش برای کاغذ باعث براقیت و افزایش قابلیت چاپ می شود.
• این ترکیب به عنوان ماده اولیه برای ساخت بسیاری از ظروف چینی مورد استفاده قرار می گیرد که این به دلیل میزان سختی و براق بودن آن است.
• صنایع آرایشی و بهداشتی نیز یکی از صنایع مصرف کننده کائولین می باشد از این ماده می توان در ترکیب با آب به تنهایی برای ایجاد ماسک و اسکراب و پاک کننده استفاده کرد.
• قابل استفاده در رنگ و لاستیک 
• به عنوان عایق برای برای کابل ها و سیم ها
• استفاده در پزشکی به عنوان تسکین دهنده درد و تورم داخل دهان ناشی از پرتو درمانی ،درمان وبا ، درمان زخم و التهاب در روده بزرگ
• به عنوان کاتالیزور در صنایع نفت و آب
• در مصالح ساختمانی برای تهیه کفپوش
• صنعت تولید شیشه

نتیجه گیری

کائولن دارای ویژگی ها و خصوصیات منحصر به فردی است که باعث شده است به عنوان یک ماده ارزشمند در صنایع مختلف کاربرد داشته باشد که به نظر می رسد بیشترین مورد استفاده این ماده در صنعت تولید کاغذ می باشد.